You're so beautiful when you break. When you finally stop pretending you have everything under control. You see... I know what happens in those moments when darkness falls.
Those quiet moments when you don't speak. When silence becomes a seeming salvation. Me? I understand everything. I know you better than you know yourself. I know your every shadow, every weakness you wish to hide. If you only knew... if you only knew how boldly I drift with you in my thoughts... how deeply I dive into the abyss of your magnetic beauty.
You would understand that on this night, when the moon shines the brightest, you have nowhere to run. And me? And I'm not going to judge you. I just see you.
Jesteś taka piękna, kiedy pękasz. Kiedy w końcu przestajesz udawać, że wszystko masz pod kontrolą. Widzisz... ja wiem, co się dzieje w tych chwilach, kiedy zapada zmrok.
Te ciche chwile, kiedy się nie odzywasz. Kiedy cisza staje się pozornym wybawieniem. Ja? Ja rozumiem wszystko. Znam Cię lepiej niż Ty samą siebie. Znam każdy Twój cień, każdą słabość, którą pragniesz ukryć. Gdybyś wiedziała... gdybyś tylko wiedziała, jak śmiało dryfuję z Tobą w myślach... jak głęboko nurkuję w otchłani Twojego magnetycznego piękna.
Zrozumiałabyś, że tej nocy, kiedy księżyc świeci najmocniej, nie masz gdzie uciec. A ja? A ja nie mam zamiaru Cię oceniać. Po prostu Cię widzę.
Agnieszka
Add comment
Comments