Tired heart

On the outside, I can be a rock - caring, understanding, ready to listen and help anyone who needs it.

I care for others so naturally that rarely does anyone ask themselves what I might need.

And the truth is that I often feel invisible.

I have a fear inside me that if I start talking about my own feelings, about the fact that sometimes I can't cope, others will leave or think I'm weak.

So I prefer to pretend that everything is fine - smile, continue to support, even if inside I'm almost falling apart.

Instead of talking about my own needs, I lock them deep inside myself and try even harder to give others what I want most.

Somewhere deep inside I have a secret hope that someone will finally see it. That someone will look deeper and see not only my concern for others, but also my own tired heart.

Na zewnątrz potrafię być opoką - troskliwa, wyrozumiała, gotowa wysłuchać i pomóc każdemu, kto tego potrzebuje.

Dbam o innych tak naturalnie, że rzadko ktoś zadaje sobie pytanie, czego ja sama mogę potrzebować.

A prawda jest taka, że często czuję się niewidoczna.

Mam w sobie strach, że jeśli zacznę mówić o własnych uczuciach, o tym, że sama też czasami nie daję rady, to inni odejdą albo uznają mnie za słabą.

Wolę więc udawać, że wszystko jest w porządku - uśmiechać się, wspierać dalej, nawet jeśli w środku już prawie się rozpadam.

Zamiast mówić o własnych potrzebach, zamykam je głęboko w sobie i jeszcze bardziej staram się dawać innym to, czego sama najbardziej pragnę.

Gdzieś w środku mam cichą nadzieję, że ktoś to w końcu zobaczy. Że ktoś spojrzy głębiej i dostrzeże nie tylko moją troskę o innych, ale też moje własne zmęczone serce.

Agnieszka